Falando da ESO en Agolada

Hai pouco publiquei outra entrada falando sobre este tema; a eliminación da impartición da ESO (Educación Secundaria Obrigatoria) no colexo d´Agolada. Pois ben, a semana pasada celebráronse dúas reunións, unha entre o Concello e os pais dos alumnos afectados e outra entre o delegado de educación e os pais (a esta última asistiron tamén dous representantes do IES Laxeiro, dous membros da dirección do centro agolense, así como representación do Concello). Nestas reunións, non se fixo máis ca aclarar o evidente, é dicir, que non hai marcha atrás na decisión de deixar a esta vila sen ESO.

Aparte das reunións, o asunto saltou tamén ós xornais onde se podían leer declaracións do delegado de educación en actitudes case difamatorias contra o colexo d´Agolada dicindo que non tiña recursos, que non era o entorno adecuado, que non había material suficiente, que os profesores non tiñan a especialización necesaria... presuntos males, que sen dúbida están causados pola súa ineficacia e a do Concello que en ningún momento se preocuparon de adquirir máis material escolar, mellorar as infraestructuras, contratar profesorado máis especializado..., en definitiva, mirar un pouco por este colexo e os seus alumnos.

Aquí vos deixo, un correo escrito polo meu amigo Xosé Vázquez Pintor, un auténtico amante destas terras e dos seus habitantes e que sabe plasmar por escrito como ninguén como nos sentimos os agolenses ante este abuso de poder. Agardo que vos guste.

Meus:
leo arestora, que teño comigo a edición en papel d´O Faro de Vigo na comarca d´O Deza, o artigo merecente de 10 sobre 10 que asina Ángel e tamén a crónica sobre a carallada do psoe coas súas miudallas da miseria na que esta xentiña á deriva se mobiliza ao son que a metrópoli teña decidida. ¿onde carallo están os seus concelleiros d´Agolada nesta hora bravicha? E non digo os veciños da "urbe" e das pesebreiras parroquianas (coas esclusións escasas que sabemos). Lembro nesta hora 23:57 deste xoves cando fomos María, Magín e a súa filla Eva ¡sós os catro! á manifa de Rodeiro, hai anos, para erguer a pancarta e as voces e as maus polo non desmantelamento do Centros Médicos, en favor de Lalín, metrópole señora. Velaí onde estaba xa a febleza desta vila dos pendellos: inerte, apoucada, deixándose capar e mexar.
Suxiro que caviledes se a Asociación debe ou non mollar a sua voz nesta aldraxe. Somos colectivo que manca. Eu diría que a crónica de Ángel e a do seu fillo David no seu blog, oportunísimo e lúcido e valente, non anula a nosa solidariedade. Vós saberedes. De facelo, que sexa xa.
Apertas de buxo sempre dende Cangas.
Pintor