sábado, 12 de julio de 2008

Amigos

Segundo Gabriel García Márquez, "un amigo é aquel que te colle da man é che toca o corazón", pois ben, isto, aplicado á blogosfera sería algo así como: "un amigo é aquel que con só mover o rato che toca o corazón".
A maioría dos que levamos certo tempo nisto dos blogs, temos algún que outro amigo/a que nos visita sempre que publicamos e co que nós facemos o mesmo, en ocasións incluso o coñecíamos e non o sabíamos (a min pasoume), noutras decidimos coñecernos (a xuntanza), ímonos coñecer (un día destes vai vir por Agolada fada branca), falamos polo msn de cando en cando, ou simplemente xa nos coñecíamos e eramos amigos antes.
Un dos meus últimos amigos nisto dos blogs é Iago ou thiago, como se autodenomina este galego emigrado a Madrid, e dende que din con el haberá mes e pico, non deixou de visitarme e de apoiarme coas súas opinións e sentido do humor, incluso chegou a darme un premio. Por todo iso, porque mo pediu e porque quero que el me de a mín o seu propio premio (que morro teño ás veces) doulle os premios quetepiqueunpollo e o premioalmásriquiño, este último co permiso de Veca, posto que non me nominou senón que nolo entregou a todos os que o quixemos. Así que Iago, xa sabes, velaquí tes os teus premios.
Como sempre que falo de premios, xa sabedes que podedes collelos, aínda que á maioría xa lle din o primeiro da outra vez, ó mellor non tedes o de Veca.


Esta entrada está adicada a todos os blogueiros e blogueiras que adicades todos os días parte do voso tempo a visitar os blogs dos demais, grazas a tod@s.



16 comentarios:

CriS dijo...

Hola qué bonito post, lo cierto que esto de los blogs puede crear lazos de unión y conexiones bien bonitas... me nombras a mi Veca... pues por ejemplo ella es una de las mias, je je
Iré a conocer al otro amigo que mencionas que encima parece que lo tengo en los madriles, no?
BESOS tu si eres un premio!!!

LM dijo...

brigada a ti por visitar e aliás deixar sempre uma reflexom. beijos

Thiago dijo...

JAJ cari, que suerte tengooooo!!! me han tocado dos premios y casi, casi, sin solicitarlos ni nada, jajaja

Muchas gracias, no sabes la ilu que me hacen, estos dos premios y mas viniendo de quién vienen. Bueno ya no te digo nada tener un premio con "mi" Torre de Hércules... pq además tienes razón,cari, llevar un blog (algunos dos, jajaj)es un esfuerzo digno de las tareas de Hércules.

Es muy bonito tu gusto por extender estos premios a todos los blogueros y agredecerles el estar ahi dia a dia. Es algo curioso que yo no sabia nada de Agolada y ahora la voy a hermanar con... mi casa, jajajaj

Bueno, voy a llevar a mi Madre al Carrefour, luego sigo..

Bezos e moitas gracias, jaaja

BK dijo...

Ooooooooh Cris, me emociono y todo con ese de "mi Veca". Eres un sol......!!!

Davis, só viñache a dicir que colleras o premio e que o repartiras entre aquelas persoas que ti quixeras......Paréceme moi ben a túa elección. Un bico.

★Carlos Becerra★ dijo...

El premiante y el premiado forman un vinculo de admiracion, respeto y agradecimiento.
Si esos tres elementos no conforman la trilogía del galardón, la veracidad del vinculo estará en tela de juicio.

A mi los premios me gustan, como a cualquier humano normal pero mi premio mas preciado es la visita y sobre todo el comentario de aquellos que pisan mi cibercasa.

Yo no se que te pasara a ti, pero cuando veo en gmail que hay un nuevo comentario en el blog, este en casa, en en coche, o en la calle caminando, lo que hago instantáneamente es abrir el blog y leer que dice y de quien es, y luego al llegar a casa lo contesto, pues es mi manera de agradecerlo.

Con la pagina web me pasa lo mismo, cuando veo que estoy llegando allí a las 50.000 entradas, bueno...es que alucino, y pienso. . . pero en cuantas ojos he entrado, en cuantas mentes quede, y también cuantos volverán y cuantos no.

Bien amigo, con Thiago sin duda hiciste justicia, es un chico muy bueno, y que deja regada alegría por donde pasa, Laguito, como yo le digo, tiene la sinceridad de una gacela y la alegría de un chimpance mezcladas con la sinceridad de un buen gallego.

A el, y a ti, felicidades por los premios.

CarlosHugoBecerra.

nestor dijo...

Amigo, entra a mi blog y en el último comentario de asbeirasdoarnego está la dirección correcta para entrar a la radio. Suerte amigo y avisame asi te mando saludos.
un abrazo

Ana dijo...

Holaaaa
Unha amiga que volve!
Bicos

xa pondreime o día cos blogs!

Carlos Sousa dijo...

Estou de acordo con Carlos Becerra, para mín que son novo nisto, o millor premio despois de estruxarte a cabeza para que se che ocurra algo interesante que publicar, é que che correspondan con visitas e algún comentario.

★Carlos Becerra★ dijo...

Gracias por tu visita a la pagina web y alojar comentario en el libro de firmas.

Te cuento que el coche se ploteo para la foto por una apuesta.

Un abrazo.
CarlosHugoBecerra


PD: Te quiero hacer un comentario sobre mi año y medio en Galicia, allí encontré muy buena gente y mucho cariño para con los argentinos, así que ya te lo haré.

matrioska_verde dijo...

o que dis paréceme que ten moito sentido... é bonito o que dís... o dos blogueiros que che tocan o corazón... e verdade... eu son nova nesto dos blogs, fixen o meu en decembro e deapreoume moitas alegrías... penso moito nas persoas do blog ó largo do día...

gracias e bicos,
Aldabra

Anónimo dijo...

Es muy emotivo lo que has escrito. El agradecimiento es un don sentirlo, no todo el mundo lo tiene, y las personas que , como tú, lo sentís y lo compartís, haceis que el mundo -incluído el mundo de la blogosfera- sea un lugar mejor.

Bea dijo...

:D !!!!

Pedro Ojeda Escudero dijo...

Es muy interesante lo que está sucediendo con las redes sociales creadas a partir de los blogs, muy interesante.

Cuspedepita dijo...

Creo que lendo por certo tempo os comentarios dos blogueiros vaste dando conta de como son ou como pensan. Nesto de internet creo que o tempo é o que acaba dándonos idea de como é cada un, porque non é doado manter un personaxe inventado día tras día, mes tras mes, ano tras ano, ao final vai saíndo o que cada un leva dentro a través do que escribe e do que comenta, aínda no caso de que un quixera finxir ou enganar, que non é o meu caso, nin penso que o de ningún dos que eu visito, coñezo e estimo :-)

vermella dijo...

Ti es un dos máis riquiños...
moi sentido esto que escribes e conto contigo cando vaia a Agolada,avisareite e terás que levarme de Tour.
bicos.

BIRA dijo...

Esto de los premios es la leche. Muchos dicen que pasan, que les parecen chorradas, otros que bueno, que todo son tongos. Yo te puedo decir que el primer premio que tuve (de Iago, por cierto) no lo olvidaré jamás. Me hizo tanta ilusión (o casi) como si me hubiera tocado la lotería. Me llenó de orgullo (ya sé que eso no es precisamente una virtud, pero bueno, no soy perfecta, es lo que hay) pensar que alguien con tanto mundillo blogueril me eligiese a mí precisamente. Me animó a seguir escribiendo y a compartir mi tiempo y mi vida con otros blogeros. A veces se hace muy cuesta arriba, pues cada vez son más los blogs que me apetece visitar y menos el tiempo que tengo para ello. Aún así, es una gozada saber que otras personas reciben premios y eso les llena de alegría como me sucedió a mí aquella vez.

Creo que la amistad es algo enorme, de las cosas más importantes de la vida, y sea real o cibernética, hay amistades que encontramos un día en el camino y duran hasta el infinito y más allá. En la vida real tengo pocas de esas, en la blogosfera me gustaría que fueran alguna más (que para eso hay más gente aquí metida, no?).

Mis más sinceras felicitaciones, pues, para ti y para Iago, para Iago y para ti. A seguir escribiendo, compartiendo y ganando premios!